Παρασκευή μεσημέρι κατά τις 2 χτυπάει το τηλέφωνο "Έλα Alex, φτάνω όπου νά'ναι, πάμε να ρίξουμε ένα νεράκι στα αυτοκίνητα;" "Έλα από εδώ, κι εγώ το γυαλίζω για τη συνάντηση". Μέσα σε 10 λεπτά εγώ και ο Teo (teo20net) συναντηθήκαμε για καθάρισμα στα ΤΤδια μας! Μετά από μία ωρίτσα και πάλι τηλέφωνο! "Έλα Alex, φτάνουμε", ο Νίκος (Α3) η Σιμόνα (Simona) o Δημήτρης (Yellow Devil S3) και η Ζωή (σύζηγος του Δημήτρη) έφτασαν μετά από 20 λεπτά! Το group είχε ήδη αρχίσει να σχηματίζεται!!! Μετά από μία ωρίτσα, έφτασε και ο Κοσμάς (ttdakias)! Τα παιδιά από Λαμία είχαν ήδη φτάσει, από το απογευματάκι, οπότε ενσωματώθηκαν κι αυτοί στην παρέα μας - Σπύρος, Γιάννης (johnny_pre), Χριστοφορος (Xristoforos S5). Το train γρήγορα συγκροτήθηκε και φύγαμε για έναν πρώτο καφέ! Το μαγαζί πάνω κάτω γνωστό, το Polis Cafe, γέμισε από τα Audi του Club και η παρέα πλέον εμπλουτίστηκε από τον Νίκο (mousakac S3) κι έναν φίλο του (Βαγγέλης αν θυμάμαι καλά - συγχώρεσέ με Νίκο αλλά γνώρισα πολλούς την ίδια μέρα

), τον Αντρέα (ANTREAS TT), τον Ναπολέων (nap), Τον Κώστα (Kostas A4) με τη σύζηγο και τον γιό του, τον Γιώργο (geokaps) και τον Θανάση με τη γυναίκα του! Το κλίμα άριστο και τα πειράγματα έδιναν και έπερναν!
Συνολικά, 22 άτομα (αν ξεχνάω κάποιον ζητώ συγνώμη) και το κέφι έχει ανάψει! Βραδάκι πλέον, τσιμπάμε κάτι στα γρήγορα και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο. Εκεί, το lobby του ξενοδοχείου γεμίζει από Audo-φωνές περιμένοντας το άλλο μισό Audi-train από Αθήνα! Κατά τις 2:30 το βράδυ (!) τα παιδιά από Αθήνα φτάνουν! Με χαρά γνωρίζω και όσους ήξερα μόνο μέσω του forum... Έτσι, για εμένα πλέον ο Audi7 γίνεται ο Γιώργος, ο Sotiris Bakalis γίνεται Σωτήρης, ο t@sos γίνεται Τάσος και o Theo A6 Θοδωρής. Κάπου εδώ να σημειώσω οτι από Αθήνα μαζί με τα παιδιά είχαμε και την Εύη (Σωτήρης) και την Λάουρα (Τάσος) Ένα ποτό γνωριμίας και μερικά
σουβλάκια μας φέρνουν πιο κοντά!!! Κάπου εδώ να πω οτι καλαμάκι είναι αυτό που πινουμε καφέ, έτσι Γιώργο;
Η ημέρα τελειώνει λίγο μετά τις 4 και 30!
Μετά από 3 ώρες ύπνου (ακόμη νυστάζω...), έχουμε συγκέντρωση στο ξενοδοχείο μιας και πλέον έχει ξημερώσει Σάββατο. Τα Audi παρατάσσονται για την πορεία μας προς το μουσείο κέρινων ομοιμάτων. Συνολικά περισσότερα από 15 αυτοκίνητα σχημάτισαν μια ουρά από Audi τα οποία φωτογραφήθηκαν με θεαματικά αποτελέσματα! Επισκέπτες του μουσείου, περαστικοί και ένα σχολείο το οποίο έτυχε να επισκέπτεται το μουσείο εκείνη την ώρα, έμειναν όλοι τους με το στόμα ανοιχτό μπροστά στο θέαμα αυτό!!!

Μια βόλτα στο εκπληκτικό και ολοζώντανο μουσείο μας θύμισε ένα μέρος της ιστορίας μας αλλά με κάποιον τρόπο έπρεπε να γεμίζει και το στομάχι μας! Έτσι λοιπόν, τελιώνοντας από το μουσείο, το Audi-train σχηματίστηκε με προορισμό την ταβέρνα που είχαμε κλείσει. Εκεί οι συμμετοχές ήταν περισσότερες από 40!!! Συναντήσαμε τον Βασίλη (vasstef) με τη σύζηγό του (Κάτια) και την μόλις ενός έτους κόρη του (Αριάδνη). Στο train ενσωματώθηκε πέρα από τον Βασίλη και ο Χρήστος (Xristos Ioannina). Στο γεύμα, όπου απολαύσαμε παραδοσιακό αρνάκι γάστρας είμασταν μια μεγάαααααλη παρέα! Όλα αυτά μέχρι να έρθει το φαγητό

. Από εκεί και πέρα τα πιρούνια πήρανε φωτιά και οι φωνές λιγόστεψαν

!!! Τέλειο το φαγητό και μετά το τέλος του είχαμε και γλυκό! Αμ πως; Δεν θα κόβαμε την βασιλόπιτα;;; Ξεκινάμε λοιπόν την "Κοπή Της Πίτας" γνωστή και ως "Κοπή Τη Πίτα" όπου κληρώσαμε δύο προγράμματα - ευγενική χορηγία της PsChiptuning και ένα set πεταλιέρες, προσφορά που δόθηκε σε μέλος του Club για να μας την δημοσιοποιήσει. Ο Νίκος και ο Γιώργος ανέλαβαν να σηκώσουν τα μανίκια και να εξασκήσουν τα μαθηματικά τους βρίσκοντας τον καταλληλότερο τρόπο να κόψουν την πίτα έτσι ώστε να μας βγουν τα κομμάτια

. Του χρόνου θα πάρω μια βασιλόπιτα μόνος μου μπας και κερδίσω κι εγώ ποτέ το φλουρί!!!!
Η κλήρωσε έβγαλε δύο ονόματα! Ζωή (σύζηγος Δημήτρη - Yellow Devil S3) και Χριστόφορος (Xristoforos S5). Συγχαρητήρια στα παιδιά που που έτυχαν τα δύο φλουριά που είχαμε στην πίτα! Έλα όμως που ο Δημήτρης έχει πρόγραμμα στο κίτρινο δαιμονισμένο S3 του....

Τι κάναμε; Ξαναβάλαμε το πρόγραμμα σε κλήρο! Μαντέψτε ποιος κέρδισε.... Ο Δημήτρης!!!!!

Όπως καταλαβαίνεται, το πρόγραμμα ξανακληρώθηκε και ψάχναμε μετά μανίας να δούμε ποιος θα είναι ο τρίτος τυχερός. Την κλήρωση φυσικά ανέλαβε η μικρή Αριάδνη, έτσι για να δώσουμε μια νότα αγνότητας στην κλήρωση

! Η Αριάδνη λοιπόν, ανάμεσα στα 32 χαρτάκια ΤΡΑΒΗΞΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ!!! Το πρόγραμμα λοιπόν πήγε στο νεότερο πλέον μέλος της παρέας μας - γιατί από την στιγμή που βρίσκεται κάποιος στην παρέα μας θεωρείται αυτόματα και μέλος. Μπορούμε με βεβαιότητα πλέον να λέμε οτι είναι καρμικό τα δώρα της κοπής να πηγαίνουν ένα στο νεαρότερο μέλος και ένα στο εκάστοτε Α5 της παρέας!! (όπως ακριβώς και πέρσι!)
Τέλος από το φαγητό και στη συνέχεια το πρόγραμμα έλεγε ξεκούραση. Την ώρα της ξεκούρασης κάναμε και μια μικρή παρουσίαση της λειτουργείας του forum και συζητήσαμε με τα μέλη στον χώρο του ξενοδοχείου.
To ρολόι κάποια στιγμή έδειξε 9 και όλοι μας μαζευτήκαμε να παρακολουθήσουμε το δώρο έκπληξη του Νίκου (Α3) - ένα βιντεάκι με την ιστορία 5 ετών της λέσχης! Στιγμές 5 ετών δεν μπορούν να περιγραφούν ούτε καν σε 10 χρόνια, αλλά ο στόχος ήταν άλλος... Να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούριοι! Έπειτα, αναχώρηση για μπυραρία στο κέντρο της πόλης. Εκεί ο κόσμος έδεινε κι έπερνε... Συνολικά πέρασαν από το τραπέζι μας πέρα από τους προαναφερθέντες και ο Κώστας με την Αλίκη (A4 Allroad Quattro) και η φίλη Λουκία. Επίσης είχαμε στην παρέα μας και τον φίλο του Κώστα - Γιώργο με τη σύζηγό του και οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου - κάτοχοι Audi - Μαρία και Ελένη.
Η βραδιά ήταν μεγάλη... Εγώ προσωπικά κοιμήθηκα μετά τις 5κ30 (Ωχ... πάλι μόνο 3-4 ώρε ύπνου)
Τελευταία ημέρα η Κυριακή. Εκεί πιστεύω οτι έγινε κάτι το ιδιαίτερο! Καταφέραμε να πάρουμε άδεια από τη Δημοτική αρχή, και την Αστυνομία για να φωτογραφηθούμε στην κεντρική πλατεία του μώλου!!! Οι Γιαννιώτες, μας κοίταζαν στο διάβα μας και μας μας θαύμασαν μόλις τοποθετήσαμε τα αυτοκίνητά μας στη πλατεία. Μας κοιτούσαν και φωτογραφίζονταν μαζί μας, δίπλα στα αυτοκίνητά μας! Είναι ένα συναίσθημα που αν δεν το ζήσεις δεν είναι τίποτα παραπάνω από μερικές λέξεις γραμμένες από ένα πληκτρολόγιο... Αν το ζήσεις, είναι στιγμές, ώρες-λεπτά ίσως και δευτερόλεπτα που θα θυμάσαι σε όλη σου τη ζωή... Έπειτα από όλο αυτό το σκηνικό, αναχωρήσαμε για το νησάκι. Ώρα για souvenir και επίσκεψη στα αξιοθέατατου νησιού. Το σπίτι του Αλί Πασά και η ξενάγηση μας θύμησαν στιγμές της ιστορίας μας. Μετά από τόσο περπάτημα όμως, το στομάχι έπρεπε να γεμίσει... Τι καλύτερο από ένα γεύμα στην περιοχή του μώλου των Ιωαννίνων;
Το απογευματάκι έφτανε και το τέλος της εκδρομής ερχόταν... Ψωνίσαμε τα "απαραίτητα" γλυκά και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Για την ακρίβεια, εσείς γυρίσατε, εγώ έμεινα - μιας και φοιτητής στα Ιωάννινα

Σε γενικές γραμμές, ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε. Όλα ήρθαν λίγο καλύτερα απ'ότι τα είχαμε σχεδιάσει! Ανυπομονώ να έρθει η επόμενη συνάντησή μας!
Περιμένουμε να ξαναενώσουμε τους κύκλους μας και γιατί όχι, ας είναι μια χρονιά που οι κύκλοι μας θα ενωθούν περισσότερες από μία φορές σε ένα έτος!!!
Να είστε όλοι καλά! Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα και ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα!
Edited by alexisp, 02 March 2010 - 03:24 AM.